วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

ploy


พลอย เป็นเรื่องราวของคู่สามีภรรยาที่ความสัมพันธ์เริ่มเข้าสู่วังวนแห่งปัญหาหลังจากใช้ชีวิตคู่มา 7 ปี และเมื่อทั้งคู่เดินทางกลับสู่ประเทศไทย ฝ่ายสามีเผอิญเข้าไปยื่นให้ความช่วยเหลือกับเด็กสาวคนหนึ่ง
เรื่องย่อก็มีอยู่ว่า "สองสามีภรรยา วิทย์และแดงเดินทางกลับกรุงเทพเป็นครั้งแรกในรอบเจ็ดปี เพื่อร่วมงานศพของญาติคนหนึ่ง ทั้งสองเช็คอินโรงแรมแห่งหนึ่ง วิทย์ลงเดินไปซื้อบุหรี่ที่ล็อบบี้ แดงภรรยาของเขาเปิดกระเป๋าจัดเสื้อผ้า เธอเจอกระดาษชิ้นเล็ก ๆ ในนั้นมีเบอร์มือถือของสาวชื่อ อ้อย แดงรู้สึกแปลกใจเพราะชีวิตคู่เจ็ดปีของคนทั้งสอง วิทย์ไม่เคยนอกใจ
ที่ล็อบบี้ วิทย์ได้เจอกับพลอย เด็กสาวที่กำลังรอแม่จากสต็อกโฮลม์ วิทย์เชิญเธอไปพักผ่อนที่ห้องของเขากับแดง เขาพยายามอธิบายเหตุผลให้ภรรยาของเขาฟัง แดงพยายามแสดงความมีน้ำใจให้กับพลอย แต่วิทย์เริ่มตระหนักว่าเขาตัดสินใจผิด เพราะนั่นคือจุดเริ่มต้นของความรักและความหึงหวง
หนังเริ่มจากความระแวง เพราะการปรากฏตัวของเด็กสาวเพียงคนเดียว ทั้งคู่เริ่มตระหนักว่าพวกเขาเริ่มห่างเหินกันมากแค่ไหนในรอบเจ็ดปี ก่อนที่จะถึงจุดแตกหัก ในฉากสุดท้าย …. คนทั้งสองจะเผชิญหน้ากับทางเลือกที่ว่า จะแยกไปตามทางของตน หรือหันกลับมาสู่อ้อมกอดของกันและกันเพื่อจุดเริ่มต้นใหม่"

ในด้านความคิดของผมในหนังที่เกี่ยวข้องกับคำว่า sequence

ในหนังเรื่องนี้จะมีการเล่าเรื่องที่เหมือนมีหนังสองเรื่องในเรื่องเดียวกัน เป็น sequence ได้เหมือนกันเพราะว่าเค้าเปรียบเทียบระหว่างคนที่คบกันมาเจ็ดปี (เเต่หมิวบอกว่าเเปด) กับคนที่เพิ่งเจอกัน ทำให้เกิดเป็นวังวน มีความเกียวเนื่องกันตั้งเเต่พลอยได้เข้ามาในชิวิตของคนคู่นี้ทำให้เกิดทางเลือกที่ต้องเลือกเกี่ยวกับความรัก พลอยเข้ามาในชีวิตของคนสองคนทำให้เกิดผลกระทบไปเรื่อยๆเพราะว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ชีวิตคู่เริ่มไม่ลงรอยกัน ทำให้เกิดผลกระทบเป็นลำดับ( sequence ) เริ่มจากเเค่คนๆเดียวเข้ามาใชชิวิตคู่ของคนสองคน ฝ่าย ญ ก้เกิดเหตุการณืที่ไม่ดี ส่งผลกระทบไปอิกคนนึงที่โดนฆ่า ส่วนฝ่ายชายก็เกิดความเสียใจที่ภรรยาหนีไป เป็นผลกระทบไปตามลำดับ เเล้วผลกระทบทุกอย่างที่เกิดมันก็สัมพันธ์กันหรือ squence นั่นเองเเละ
เนื้อเรื่องมีความเกี่ยวเนื่องเเละสัมพันธ์กันอีกอย่างเพราะเนื่องจากว่ามันมีชีวิตคู่มากกว่า 1 คู่ในหนัง เเล้วพูดถึงว่าความรักเเต่ละรูปแบบ มันเป็นระบบความรักที่มีหลากหลายรูปเเบบ เเต่มันก็คือความรักเหมือนกันเเต่เเสดงออกมาไม่เหมือนกัน



1 ความคิดเห็น:

natas,, กล่าวว่า...

เด็กสาวเพียงคนเดียว ทั้งคู่เริ่มตระหนักว่าพวกเขาเริ่มห่างเหินกันมากแค่ไหนในรอบเจ็ดปี


กูชอบประโยคนี้จังคิดเองปะวะ
คนเราแม่งไม่ตระหนักจนกว่ามีอะไรมาสะกิด

กูชอบมึงเขียนถึงหนังว่ะ ไปวิจานหนังเหอะ